ΣΥΜΒΟΛΑ
Ο ουροβόρος Όφις.
«Ο όφις τρώει τήν ουρά του, κι έτσι η αρχή γίνεται τέλος.
Η αρχή καί το τέλος ταυτίζονται. Η ύλη περιέχει το πνεύμα εν δυνάμει. Ο άνθρωπος πρέπει να στραφεί εντός του. Η αρχή τής αυτογνωσίας.» Ο ουροβόρος όφις είναι το σύμβολον τού ατέρμονου κύκλου τής φύσεως η γέννησις, η φθορά & η αναγέννησις. Δείχνει πώς η αρχή & το τέλος είναι ένα, & πώς κάθε τι πού διαλύεται, ετοιμάζεται να ξαναγεννηθεί. Είς τήν εσωτερικήν διαδικασίαν, αυτή είναι η φάσις τού «μαύρου έργου». Η ύλη αποσυντίθεται, οι βεβαιότητες τού Νού καταρρέουν, & το Εγώ αρχίζει να διαλύεται. Μόνον μέσα από αυτήν τήν διάλυσιν μπορεί να προκύψει η ανανέωσις. Η εικόνα δείχνει έναν όφι πού καταβροχθίζει τήν ουρά του, περικλείοντας έναν κύκλο. Είς τό εσωτερικό του απεικονίζεται ένας ήλιος, σημάδι τής ζωής πού περιέχεται μέσα είς τόν θάνατον. Ο Οφις είναι η Πρώτη Ύλη, το αδιαμόρφωτο χάος από το οποίον γεννιούνται όλα. Είναι το θηρίον τής φύσεως, αλλά καί ο εγωϊσμός τού ανθρώπου, ο οποίος θρέπτεται από τόν εαυτό του, ανακυκλώνων τήν ιδίαν του τήν σκοτεινήν ενέργειαν. Το να “δαγκώνει τήν ουρά του” σημαίνει ότι ο κόσμος είναι κυκλικός, ότι η ζωή καί ο θάνατος, το καλό καί το κακό, το άνω καί το κάτω είναι έν καί το αυτό. Είναι το σύμβολον τής αιωνίου επιστροφής & τής ενότητος τών αντιθέτων.
Ο Τέκτων βλέποντας τόν Οφι, διδάσκεται ότι: «Τίποτα δέν είναι άξιον ζωής εαν δέν έχει πρώτα περάσει από τόν θάνατον.»
Ο Οφις πρέπει να καεί, να διαλυθεί, ώστε από το ίδιο του το σώμα να προκύψει το Πνεύμα. Αυτό είναι το στάδιον όπου η ψυχή εισέρχεται είς τό σκότος διά να καθαρθεί.
Σε εσωτερικό επίπεδο, ο Οφις είναι το Εγώ, η δύναμις τής επιθυμίας, πού πρέπει να στραφεί εντός καί να καταναλώσει τόν ίδιον του τόν ίσκιο. Μόνον τότε μπορεί να προκύψει το Φώς από το Σκότος.
«Όπως ο Όφις τού κήπου τής Εδέμ έφερε τήν Γνώση, έτσι και ο Οφις σε εμάς φέρει τήν Ενότητα, όταν πιά δέν πολεμά, αλλά περιβάλλει τόν εαυτόν του με σοφίαν.»