Όταν ο άνθρωπος είς τήν πανάρχαια εποχή αντίκρισε καί εννόησε τα πρώτα, κατά αυτόν φυσικά φαινόμενα, ένοιωσε, έκπληξη καί τρόμο. Εκείνα πού υπέπεσαν στήν αντίληψη του πρώτα, ήταν το φώς καί το σκότος. Παν ό,τι υπάρχει στό φώς, υποπίπτει αμέσως στήν αντίληψη τού ανθρώπου, όσο απαίδευτος καί αν είναι. Το σκότος όμως περιβάλλει τα πάντα με μυστήριο καί αφήνει τήν φαντασία ελεύθερη να αναζητά τήν εξήγηση τού μυστηρίου αυτού. Η βόρειοι λαοί, Σκανδιναβοί κ.λπ πού ζούσαν περισσότερο στά σκότει τής νύχτας κατά τίς χειμερινές τροπές τού ηλίου, αναγκάστηκαν πρώτοι να εξερευνήσουν το μυστήριο τού σκότους, δυνάμωναν δε τήν φαντασία τους γιά τα διάφορα καιρικά φαινόμενα, όπως οι καταιγίδες οι κεραυνοί, οι βροντές, οι σεισμοί κ.λπ. Γι’ αυτό καί οι Λαοί αυτοί ίσως καί πρό τών Ελλήνων θεοποίησαν τίς δυνάμεις αυτές, καί, καταληφθέντες από έναν μυστικισμό δημιούργησαν τα μυστήρια, γιά να εξηγήσουν τίς αλήθειες πού κρύβονταν πίσω από τίς θεότητες καί γιά να επικοινωνήσουν μαζί τους. Η ανάγκη λοιπόν τών μυστηρίων παρουσιάστηκε στόν άνθρωπο από τα πρώτα του βήματα καί από τήν πρώτη στιγμή τής συνειδητής του υπάρξεως. Δεν υπάρχει Θρησκεία πού να μήν τα εισήγαγε έστω λίγο ή πολύ. Οι ανατολικοί όμως λαοί, ζώντες περισσότερο στό φώς, θεοοποίησαν πρώτα τίς θεότητες τού Ηλίου καί τής Σελήνης καί έφεραν αυτές ως ενάντιες πρός τούς θεούς τού σκότους. Το φώς λοιπόν καί το σκότος, με τα ιδιαίτερα φαινόμενά τους συμβολίζονται δι’ αναλόγων θεοτήτων, περί τών οποίων στρέφονται όλα τα μυστήρια τών αρχαίων αυτών λαών. Εξαιρετικό παράδειγμα είναι η ωραία παράδοση τής αρχαίας Ελληνικής θρησκείας, κατά τήν οποία ο θεός τού φωτός Απόλλων στίς χειμερινές εποχές ταξίδευε στίς σκοτεινές χώρες τού βορρά καί επανήρχετο κατά τήν άνοιξη. Γι’ αυτό καί ονομάζετο και “Υπερβόριος Απόλλων”. Εφ’όσον λοιπόν τα μυστήρια συνδέονται κυρίως με τήν λατρεία τών θεών καί ημιθέων, είναι φυσικό να μπορούμε να πούμε πώς αρχίζουν από τής Θεογονίας διότι το μεγαλύτερο μυστήριο τού ανθρώπου ήταν καί θα είναι Θεός, εκδηλούμενος διά τών φυσικών φαινομένων, ( σκότος μαγνητισμός, ηλεκτρισμός κ.λπ )τών οποίων τήν δύναμη θέλει να εξευμενήσει η εκμηδενίσει καί, αναγκάστηκε να καταστήσει τήν θεότητα ψυχικό καταφύγιο καί να επικαλείται την αρωγή της όταν κινδυνεύει….
Previous ArticleΟ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΤΕΚΤΩΝ ΜΟΤΣΑΡΤ (ΜΕΡΟΣ Ζ)
Next Article ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ (ΜΕΡΟΣ Β)
