Πώς γινόταν τελικά αυτό ( σε καθαρά διαδικαστικό πεδίο φυσικά αναφέρομαι ) & τι ρόλο έπαιζε η εισαγωγή μου με τόν Αδάμα…
“Ιδού το μέγα μυστικό τώv ιερέων τής Σαμοθράκης, μυστικό πού δέν είναι επιτετραμμένο να αποκαλύψουν αλλά πού το γνωρίζουν οι μυημένοι”. Αν τώρα πρέπει να σάς το μεταφέρω με δικά μου λόγια το “Aude sapere” δηλαδή, να τολμάς να γνωρίζεις, μάλλον τα καλύπτει όλα, διότι ο βασικός στόχος αυτών τών μυστηρίων ήταν η γνώση τού ανώτερου ανθρώπου πού βρίσκεται μέσα στόν καθένα μας. Τον άνθρωπο πού ο Ιππόλυτος περιέγραψε ως ασθενικό αντίγραφο αυτού τού αρχέγονου & υπέροχου ανθρώπου. Ίσως λοιπόν για αυτό να ονομάστηκε ΑΔΑΜΑΣ, πού σημαίνει αήττητος, ακατανίκητος, όπως ακριβώς είναι το διαμάντι λόγω τής μεγάλης σκληρότητάς του & τής ισχυρής λάμψης του. Έχει όμως & άλλες σημασίες. Ήταν “αδάμαντος” δηλαδή δέν μπορούσε κανείς να τόν δαμάσει, να τόν εξημερώσει. Αν δε σκεφτούμε ότι το διαμάντι είναι σπάνιο στήν φύση, θεωρείται ο πολυτιμότερος λίθος & έχει τήν ιδιότητα να διαθλά, να αντανακλά & να σκορπίζει το φώς, όχι όμως «ακατέργαστο», τότε καταλαβαίνουμε τι ακριβώς σημαίνει ΑΔΑΜΑΣ. “Ο πρωτόγονος άνθρωπος πού δύν έχει ακόμη αναπτύξει & κατανοήσει τίς πνευματικές εκείνες ιδιότητες πού τόν κάνουν να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα πλάσματα τής γής & πού κάποιες θρησκείες καθοδηγούν σε αυτό το “όμοιο” πρός την θεότητα. Ίσως γιά αυτό ο Προμηθεύς δημιούργησε τόν 1ο άνθρωπο, με τήν βοήθεια τής Αθηνάς,(σοφία) από πηλό & φωτιά κατ΄εικόνα & κατ΄ομοίωσιν των Θεών. Ας δούμε τώρα τι ήταν αυτά τα μυστήρια. Στό αγγείο πού σάς ανέβασα φωτογραφία , μάς δείχνει τόν Κάβειρο ως Διόνυσο, να πίνει κρασί, μυσταγωγικό σύμβολο πάντα, το οποίο γεμίζει ο Παίς. Δηλαδή τι βλέπουμε; Τόν παίς να δίνει ζωή μέσω τού οίνου. Τα μυστήρια αυτά διαρκούσαν 9 ημέρες, 9 ημέρες & 9 νύχτες έσβηναν όλες οι φωτιές στό νησί & έστελναν 1 πλοίο στήν Δήλο ( φωτοδότης Απόλλων ) να φέρει το καινούργιο φώς, τήν ιερή φλόγα.. Όλες αυτές τίς ημέρες, δέν ζύμωναν ψωμί, δέν έκαναν θυσίες, δέν μαγείρευαν ( λένε ) & με λίγα λόγια έβγαιναν τελείως από τίς καθημερινές τους συνήθειες. Επικαλούνταν τούς χθόνιους & απορρήτους Θεούς. Τήν 9η ημέρα λίγο πρίν φτάσει η ιερή φλόγα στήν απόκρημνη ακτή, τήν απρόσιτη γιά τούς πολλούς, ο Καβειριάρχης επικαλείτο τίς δυνάμεις τών Καβείρων, τίς δυνάμεις τών εσωτερικών πυρών, με τόν λαό να επαναλαμβάνει με ιαχές. γιά μιά ζωή ανανεωμένη. Όταν πλέον η φλόγα έφτανε, ο ιεροφάντης τήν παραλάμβανε γιά να τήν οδηγήσει στά άδυτα τού καθαγιασμένου χώρου πού συνήθως κρυβόταν με έναν ψηλό περίβολο κυρίως από τήν μεριά τής στεριάς. Ο χώρος αποτελείτο από Τελεστήρια & Αίθουσες Μυήσεων. Η ιερή φλόγα θα ανάψει τόν βωμό στόν Ναό & όλες τίς εστίες τών σπιτιών. Δεν θα μπώ, στήν παρούσα στιγμή, στήν ανάλυση τού τελετουργικού μυήσεως. Είναι αρκετά μεγάλο κεφάλαιο, ιδιαίτερα δύσκολο στήν περιγραφή με κατανοητά λόγια, όπως επίσης & ιδιαίτερα λεπτό, αφού η κατανόηση τού “σκότους” & τής “κατώτερης φύσεως” είναι καθαρά υποκειμενική. Στήν κεντρική ιδέα τών μυστηρίων ο μύστης αρχικά γίνεται Κάδμιλος γιά να φονευτεί από τα αδέλφια του, θάνατος τής προσωπικότητος, περνάει στόν Κάτω Κόσμο όπου ανακαλύπτει τίς χαμένες όψεις του (αναγέννησις) & επιστρέφει πλέον με τήν ανάστασή του, απελευθερωμένος, έτοιμος να αποκτήσει μιά νέα δημιουργική ζωή στόν υλικό κόσμο. Καί όταν πλέον επιστρέφει νικητής στόν Επάνω Κόσμο παίρνει τήν θέση του στήν χώρα τών μυημένων & τού αποκαλύπτονται τα σύμβολα τής μυήσεως: το κλαδί τής ελιάς, συμβολίζει τήν εξύψωσή του σε υψηλές συνειδησιακές καταστάσεις πού αγγίζουν τήν θεία ύπαρξη. Η στέψη του φανερώνει άνθρωπο με λογική, σύνεση, εγκράτεια & επιθυμία γνώσης αυτής τής ανώτερης συνειδήσεως. Η πορφυρή ζώνη πού υποδηλώνει ότι παρόλο πού επιθυμεί αυτό το ανώτερο δέν παύει να παραμένει άτομο μέσα στήν ύλη πού πρέπει να κάνει ό,τι μπορεί γιά να καλυτερεύσει το επίπεδό του…
