Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΤΕΚΤΩΝ ΜΟΤΣΑΡΤ (ΜΕΡΟΣ Ε )

Καί αυτό το θείο χάρισμα, τήν μουσική, τήν χρησιμοποιεί κατά τόν ίδιον τρόπο γιά να μορφοποιήσει το υλικό τών βιωμάτων του πού τού παρέχουν οι αισθήσεις του καί η νόησίς του καί υπέρ πάν άλλο η μύησίς του καί γιά να εκδηλώσει τίς εμπνεύσεις του, τα ψυχικά του συναισθήματα, τίς μυστηριακές γνώσεις, τούς πόθους του, τα ιδιώδη του, τίς ψυχικές εν γένει καταστάσεις, στίς οποίες ευρίσκεται πρό τής μύησης του, κατ’ αυτήν καί μετ’ αυτήν. Έτσι διά τού μέσου αυτού εμφάνισε στόν έξω κόσμο τόν μαγευτικό κόσμο πού περικλείει μέσα του καί απέδωσε τόν είς τήν ψυχή του διαρκώς ηχούντα ψίθυρο τών ουρανίων δυνάμεων, ο οποίος τόν ωθεί πρός δημιουργία. Κατά τόν ίδιο ακριβώς τρόπο μία άλλη μεγαλοφυΐα, ποιητική αυτή, ο Γκαίτε, ο οποίος αισθάνθηκε τήν ανάγκη να μυηθεί στόν τεκτονισμό καί τού οποίου ο βίος ήταν διαρκής αγώνας πρός σύληψη τού ανωτέρου περιεχομένου καί τής ύστατης έννοιας τής ζωής, εξεδήλωσε τήν μυστηριακή ιδεολογία του. Δημιούργησε τόν “Γουλιέλμον Τέλλο”, όπου αναπτύσσει, κατά τόν ποιητικότερο δυνατό τρόπο, τίς περί μυήσεως αντιλήψεις του, καί τόν Φάουστ, το κατ’ εξοχήν έργο τής μεγάλης του διάνοιας, όπου το πνευματικό oν ντυμένο με άφθαρτες πλαστικές μορφές, συναισθανόμενο καί κατανοούν ότι είναι ένα με το πάν, ποθεί τόν εναρμονισμόν του πρός τήν φύση καί μετά πάθους ζητάει φώς, πάντοτε πλειότερο φώς γιά να δυνηθή τοιουτοτρόπως να επανέλθει σάν συνείδηση καθολική στήν αρχέτυπο Ενάδα. Αλλά καί άλλος μύστης τής βασιλικής τέχνης, ποιητής καί αυτός, ο Βύρων, όταν κατόρθωσε να αποκρούσει τίς επιθέσεις τών θελγήτρων τών άσβεστων παθών του καί άρχισε να προαισθάνεται ότι προορίζεται σε ευγενή τελείωση βίου τρικυμιώδους, γιά τήν οποία όφειλε να εξαγνιστεί πνευματικά, συνέθεσε το 1821 τα δύο μυστηριακά του δράματα τόν “Κάϊν” καί τόν “Ουρανόν καί γήν”. Ο αδελφός Γκαίτε θαύμασε τήν μυσταγωγημένη φαντασία, η οποία ενέπνευσε αμφότερα τα δύο αυτά έργα. Καί τα δύο υπήρξαν μάχες αποφασιστικές τού μεμμυημένου ανθρώπου, τού εσωτερικού, κατά τών παθών πού τόν ταράζουν. Καταθορύβησαν τα έργα αυτά τούς αμύητους τής εποχής του, αλλά χαιρετίστηκαν από τούς μεμυημένους ως μεγάλες πνευματικές πράξεις ακτινοβολίας τής αλήθειας. Αλλά καί άλλοι ποιητές συγγραφείς καί καλλιτέχνες Τέκτονες τού 18ου αιώνος με τα μέσα εκφράσεως τών οποίων ήταν πλήρως κάτοχοι, έδωσαν στό κοινό έργα εμπνευσμένα από τήν μυστηριακή διδασκαλία, διαφυλάττοντας εν πάσει περιπτώσει το μυστικό τών μυστηριακών εργασιών….